XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

- Ondi etorria, Fidel - agurtu zuen etxeko jaunak -.

Zure etorrerak etxe hau ohoratzen du.

- Ohorea nirea da zure ezkontza egunean nitaz gomutatu zarelako.

Joanesek irribarre zabala eskaini zion.

- Azalpen bat zor nizun, Fidel.

Gogoratuko zara nola, orain direla urte batzu, elkar hizketa bat izan genuenean, zure leinuarentzat egokia litzatekeen emakumearekin ezkondu zintezela gomendatu nizula.

- Bai, oroitzen naiz horretaz.

- Eta gogoratuko zara ere nola esan nizun, edo behintzat aditzera eman nizun, nire gazte denboran horrelako erabakirik hartzeko kinka larrian egon nintzela.

- Bai, eta puntu hori ilun geratu bazen ere, ulertu nuen zuk maite zenuen emakumearekin ezkondu gabe geratu zinela.

- Zuzen ulertu zenuen, Fidel... Ba, orain, aspaldiko erabaki hura apurtu egin dut eta horra non emakume harekin gaur ezkondu naizen, Dunixe nire dontzeila nagusiarekin.

Fidelek harriturik begiratu zion Joanesi.

- Baina, eseri gaitezen, Fidel... Bai, hemen sutondoan... Esaten nizun bezala, gaurtik aurrerantzean Dunixe nire emaztea da.

Jainkoak daki zenbat sufritu dudan urte guzti hauetan emakume hura nire alboan edukirik harekin senar-emazte bezala jardun ezinik.

Alboan sentitu gara, elkar lagundu dugu, baina elkar errespetatuz, itxuraz agertzen zena egiazki eta zintzoki errealitatean ere kunplituz...